Start: 9 juli 2021
Einde: 2 juli 2023
Aantal kilometers: 531,10

Het Pieterpad is de bekendste en ook nog eens de langste officiële langeafstandswandeling van Nederland. Van Pieterburen bovenin Groningen naar de Sint Pietersberg in het uiterste zuiden. Het Pieterpad kan gelopen worden in eigen etappes of voorgedefinieerde etappes. Op de website van het Pieterpad en in de bekende boekjes is het parcours opgedeeld in 26 etappes. Zelf loop ik samen met mijn broer Joost het Pieterpad in 17 etappes waarbij de kortste etappe zo’n 25 kilometer is en het langste ruim 36 kilometer en beginnen- en eindigen we op OV vriendelijke locaties.

RouteTrajectKM'sDatum:.GPX
Pieterpad 01Pieterburen - Groningen Noord31,4 KM9 juli 2021Download .GPX
Pieterpad 02Groningen Noord - Zuidlaren25,5 KM17 juli 2021Download .GPX
Pieterpad 03Zuidlaren - Schoonloo34,5 KM8 augustus 2021Download .GPX
Pieterpad 04Schoonloo - Nieuw Amsterdam34,8 KM24 september 2021Download .GPX
Pieterpad 05Nieuw Amsterdam - Gramsbergen27,2 KM22 januari 2022Download .GPX
Pieterpad 06Gramsbergen - Ommen31,4 KM29 januari 2022Download .GPX
Pieterpad 07Ommen - Holten36,3 KM25 maart 2022Download .GPX
Pieterpad 08Holten - Vorden30,2 KM15 april 2022Download .GPX
Pieterpad 09Vorden - Gaanderen30,3 KM14 mei 2022Download .GPX
Pieterpad 10Gaanderen - Millingen aan de Rijn33,0 KM6 juni 2022Download .GPX
Pieterpad 11Millingen aan de Rijn - Milsbeek32,5 KM16 juli 2022Download .GPX
Pieterpad 12Milsbeek - Oostrum (Venray)32,1 KM14 augustus 2022Download .GPX
Pieterpad 13Oostrum (Venray) - Grubbenvorst 28,4 KM5 november 2022Download .GPX
Pieterpad 14Grubbenvorst - Swalmen32,9 KM11 december 2022Download .GPX
Pieterpad 15Swalmen - Echt33,0 KM25 maart 2023Download .GPX
Pieterpad 16Echt - Spaubeek28,1 KM3 juni 2023Download .GPX
Pieterpad 17Spaubeek - Sint-Pietersberg29,4 KM2 juli 2023Download .GPX
PieterpadPieterburen - Sint-Pietersberg531 KMDownload RAR
Pieterpad
vrijdag 9 juli 2021Wandelroute gelopen op: 9 juli 2021 01. Pieterburen – Groningen Noord (31,4 KM) Voor café Waddengenot aan de Hoofdstraat 82 in Pieterburen is de officiële start van de route. Hier in het zeer hoge noorden worden we afgezet. Ik stap samen met mijn broer Joost uit de auto en kijken verloren om ons heen. Met piepende banden rijdt onze vader en chauffeur snel terug naar de bewoonde wereld. We staan er alleen voor. Het café is gesloten en er zit niets anders op dan de wit/rode markeringen te volgen om een stuk naar het zuiden te lopen. Al snel ligt Pieterburen achter ons en lopen we de platte horizon tegemoet. In de verte doemt een ander dorpje alweer op. In het wierdedorpje Eenrum valt het dertiende-eeuwse kerkje wel op, deels opgebouwd uit tufstenen. Eenrum staat bij mij bekend om de klompenmakerij en het is er geloof ik net een stuiver goedkoper maar ik vergeet om een paar klompen mee te nemen voor thuis. We lopen op onze wandelschoenen door naar Mensingeweer, maar dat dorpje is zo klein dat je er zo weer uit bent. Winsum dan, het allermooiste dorp van Nederland volgens de ANWB. We lopen tussen de woningen door naar het kerkpad en komen via kruip door sluip taferelen uit in een bruisende winkelstraatje en steken daar het Winsumerdiep over. Mensen op een aan het diep gelegen terras staren naar ons en wij staren terug. Maar vooral naar de biertjes die daar op menig tafel met ons staan te flirten. We laten onze spierballen zien en wandelen stug door. We kruipen de N361 onderdoor en laten het allermooiste dorp van Nederland achter ons maar ons doel is om vandaag de allermooiste stad van Nederland te bereiken. En dat gaan we doen. Eerst nog even buurten in Garnwerd, waar het ook hoog tijd is voor een goede break. Met uitzicht op het Reitdiep en de monumentale ophaalbrug uit 1933 hebben we een mooi plekje uitgekozen. Als het lekker weer is dan kun je hier ook prima zwemmen (jeugdsentiment, als kinderen groeiden we in de buurt op en zwommen we regelmatig hier in het Reitdiep). Aan de overkant vind je café Hammingh waar je ook meer dan prima terecht kunt voor een hapje en een drankje. En Hammingh is een begrip in stad en ommeland en ik kan je van harte aanraden om toch even binnen te stappen. Je maakt een reis door de tijd eenmaal binnen. Doorlopen. We steken het oude Diepje over, de oude Reitdiep. Een erg bochtig en onpraktische sloot. Bij de Wetsingersluis steken we het nieuwe Reitdiep over. Deze oude sluit beschermde de stad Groningen tegen hoog water en heeft dienst gedaan tot 1930. Sinds de komst van het Eemskanaal is het Reitdiep niet meer verbonden met de waddenzee. Als je schilder bent dan vind je Oostum wel een mooie plek denk ik met haar mooie Romaanse 13e eeuws kerkje. Wie goed kijkt ziet ‘monniken en nonnen’. Over de Dode laan lopen we door naar Wierumerschouw en hier is een omleidingsroute van kracht. Door een aanslag op de Paddepoelsterbrug in 2018 is het niet meer mogelijk om hier het Van Starkenborghkanaal over te steken. In plaats van het mooie landweggetje langs Wierum volgen we nu het Reitdiep over het fietspad en met een kleine omloop steken we hier alsnog het Van Starkenborghkanaal over. Verderop passeren we de Paddepoelsterbrug nog, leggen we een bloemetje en lopen we richting campus Zernike en het Selwerderhof en zijn we dus al in de stad Groningen aangekomen. Ook kom je langs de Noorderbegraafplaats met oa oorlogsgravan. Iets verderop lopen we onder het spoor door en slaan we linksaf naar station Groningen Noord. Voor ons het eindpunt van vandaag. [...] Read more...
zaterdag 17 juli 2021Wandelroute gelopen op: 17 juli 2021 02. Groningen Noord – Zuidlaren (25,5 KM) Vanaf station Groningen Noord lopen we naar het door Groningers geliefde Noorderplantsoen met haar prachtige art nouveau muziekkoepeltje en een vleermuizenstad achter het oude Sikkenspoortje in het voormalig bolwerk. Nadat we het plantsoen achter ons laten loopt de route via de Lage der A en de Hoge der A. Een van de meest gefotografeerde plekken van Groningen. Het water stond vroeger in verbinding met de zee en dus had je eb en vloed (en af en toe een zeehond naar het schijnt). Het laden en lossen kon zo tijdens beide getijen doorgaan. De oude pakhuizen hier laten de bedrijvigheid van vroeger nog wel even terugkomen. Via de Brugstraat loop je naar de één na oudste kerk van Groningen. De der Akerk hield tijdens de 2e wereldoorlog twee diensten op zondag. Eén voor de gelovige Duitsers en één voor de Groningers. Ondertussen werd de kerk ook gebruikt als onderduikersplek en was er een verboden radio ingebouwd in de preekstoel. Toen de Canadezen Groningen hadden bevrijd werd het overigens gebruikt als prostitutiepand. Maar dat heeft dan weer niets te maken met het Pieterpad. Via mijn favoriete straat, de Folkingerstraat lopen we langs de Synagoge naar het Groninger museum en het hoofdstation. Officieel loopt de route langs de stationsweg maar ik raad je echt aan om de weg over te steken en via het stationsgebouw te lopen. Als je in de stationshal staat kijk dan vooral ook omhoog naar het prachtige sierplafond van papier collé. Loop als je uitgekeken bent naar het perron en ga rechtsaf langs spoor 1A en 2A en loop aan het einde de trap op naar het Emmaviaduct. Op het viaduct weer linksaf en je bent terug op het Pieterpad. Nu is het eigenlijk vooral kilometers maken. We volgen lange tijd het Noord-Willemskanaal en lopen via Groningen zuid naar het Hoornse diep. Het Schutsluisje is schattig gelegen en Groningen ligt alweer achter ons want het dorp Haren doemt op. Daar ga je overigens weinig van zien want we blijven aan de rand. Een druk stuk bij de A28 moeten we zien te overleven maar daarna slaan we rechtsaf de woeste natuur in. Een mooi natuurgebied met veenweiden en verderop een lichte glooi van de Hondserug (het is maar een meter of drie). Het pieterpad loopt richting het spoor en Appèlbergen. Eerst beklimmen we de IJzeren vakwerk spoorbrug uit 1920 en kijken uit over het rangeer terrein van Onnen en steken de spoorlijn Groningen-Assen over. Aan de overkant ligt voormalig militair oefenterrein Appèlbergen. In de oorlog zijn hier 34 verzetstrijders gefusilleerd. Van zestien daarvan is het lichaam nooit teruggevonden. Er is een gedenkteken ten zuiden van de plas net als de route afbuigt van het grote veengebied. De provincie Groningen ligt achter ons en we zijn dus in Drenthe. En zeg je Drenthe, dan zeg je… Hunebedden. De eerste die we tegen komen is Hunebed ‘t Heiveen bij Noordlaren. Je moet er wel even voor afslaan maar voor een Hunebed doe je dat. Je komt er overigens nog veel meer tegen tijdens onze tocht door Drenthe. Bijvoorbeeld bij Midlaren, directs naast de route achter een boerderij. Hunebed D3 en D4, een gietijzeren bordje met ‘Hunebedden’ wijst de weg. In de verte ligt Zuidlaren. Zelf lopen wij tot aan bushalte Julianalaan maar eenmaal aangekomen lopen we via de Stationsweg (het station is daadwerkelijk weg in Zuidlaren) nog naar Berend Botje en nog belangrijker, de kroeg. Tijd voor een eierbal en halve liter bier. [...] Read more...
zondag 8 augustus 2021Wandelroute gelopen op: 8 augustus 2021 03. Zuidlaren – Schoonloo (34,5 km) Op naar het krankzinnigengesticht. ‘De Veereeniging tot Christelijke Verzorging van Krankzinnigen en Zenuwlijders in Nederland’ kocht een bos bij Zuidlaren in 1982 voor de bouw van een krankzinnigengesticht. Dit werd opgezet als een zelfvoorzienend dorp in een landschappelijk opgezet park. Een prachtige plek om door heen te lopen en dat doet het pieterpad ook. Het is vandaag de dag geen gesticht meer maar nog wel gericht op psychiatrische hulpverlening. Op het terrein vind je bordjes met indrukwekkende teksten en ook mooie gebouwen her en der. Het geeft een rustig gevoel door het te lopen. Na Dennenoord komen we in het plaatje Schipborg terecht. Bij Café de Drentsche Aa en de brug over het Diep krijg je een splitsing van het pieterpad. Bij hoog water loop je de ‘variant’ route en anders gewoon de originele route. Het is tenslotte geen estafette dus zwemmen is niet nodig. We lopen door een prachtig natuurgebied en komen regelmatig de Drentsche Aa tegen. Van natuur en orchideeën naar heide en bos op de Gasterse duinen. Een totaal andere wereld en volop genietend van het Drentse landschap stappen we door naar Esdorp Gasteren. Een ideaal dorp voor een pauze met horeca en pannenkoeken. Van Gasterse duinen naar Gasterensche Diep en naar nog een oud militair oefenterrein, Ballooërveld. Ballooërveld is eigenlijk ‘dankzij’ de functie als militair oefenterrein niet bebost. Een zigzag lopende oude tankgracht herinnert nog aan de militaire functie en alweer waan je je in een andere wereld. Het is een prachtig wandelgebied en gelukkig zijn we niet platgewalst. Rolde is voor veel pieterpad wandelaars het begin- of eindpunt. Wij lopen stug door want we lopen twee etappes vandaag. Bij Rolde treffen we D17 en D18, twee grote hunebedden en nog een rij zwerfkeien. Eigendom van het Rijk overigens. Gekocht voor 150 gulden. De markebestuur van Rolde wilde het in 1847 te ontmantelen en te verkopen maar er ontstonden gelukkig protesten waardoor wij vandaag de dag nog van dit prehistorisch erfgoed kunnen genieten. We lopen over de Koelandsdijk, een oude spoorlijn van Assen naar Gasselte. Even buiten Rolde vinden we een stukje originele rails in de overweg Koelandsdijk. Hier  liggen nog twee spoorstaven in het asfalt ingebed. Mooi stukje geschiedenis wat je in Nederland eigenlijk zelden tegenkomt. We lopen een behoorlijk stuk door de natuur en over velden heen. Bij de Drouwenerveld komen we weer een grote zwerfkei tegen die de grens van de marken van Drouwen en Grolloo markeerde. Door naar het Grolloërveld en het Strubbenbos bij Schoonloo. Een hakhoutbosje met tekenplaag in de zomer. In de verte ligt onze bestemming. Eetcafé Hegeman en de bushalte. We lopen voldaan en dorstig het café binnen en bestellen een halve liter bier. Duitse biertjes. Dat gaat er wel in. [...] Read more...
vrijdag 24 september 2021Wandelroute gelopen op: 24 september 2021 04. Schoonloo – Nieuw Amsterdam (34,8 km) Vanaf café Hegeman beginnen wij aan etappe 4 van het Pieterpad. Via het aangeplante bos netjes in vakken en het Flintenbankje, een bankje gemaakt van veldkeien lopen we over de Flintenweg. Flinten, veldkeien dus, zijn de basis van deze weg. Wat een ambachtswerk. De route loopt via boswachterijen naar het Pieterpadmonument. Het Pieterpadmonument uit 2004 is een wel indrukwekkend monument ter ere van Bertje Jens (1913-2009) en Toos Goorhuis-Tjalsma (1915-2004), de bedenksters van het Pieterpad. Iets verderop nog een bezienswaardigheid. Hunebed D49, ook bekend als de Papeloze kerk (ganggraf). In het verderop gelegen bosgebeid vloog in de nacht van 14 mei 1943 een 4-motorige Engelse bommenwerper terug na de basis na het uitvoeren van bombardementen in het Duitse Bochum. Een Duitse nachtjager schoot de bommenwerper neer ter nagedachtenis aan de 7 omgekomen bemanningsleden (die op de algemene begraafplaats in Sleen werden begraven) ontwierp een groep schoolvrienden uit Zweeloo en Oosterhesselen van de door hen tijdens de oorlog gevonden brokstukken in 1945 een monument. Later zijn de brokstukken ingekapseld in beton. Het pieterpad loopt er langs maar het monument zelf is niet heel duidelijk aangegeven. Op naar Sleen! Via de dorpspond lopen we door het dorp en de vriendelijke dorpsbewoners bevestigen eigenlijk dat Sleen ook helemaal geen verkeerd startpunt of eindpunt is. Maar wij lopen door naar Nieuw Amsterdam. Onderweg kopen we een pieterpad poppetje en lopen door naar het Jongbloedvaart. Een werkverschaffingsproject bedacht en vernoemd naar burgemeester en Rijksinspecteur voor de Steunverleening aan werkloze arbeiders in Drenthe Anske Jongbloed. Knooppunt Holsloot (wie kent het niet) bij buurtschap Holsloot passeren we en vanaf hier lopen we langs de vaart naar Nieuw Amsterdam. De laatste drie kilometer maken geen deel uit van het Pieterpad en eigenlijk is het een erg saai stuk. Maar wil je gebruik maken van OV punten dan zit er niets anders op. Pas over vier maanden komen we terug in Nieuw Amsterdam. Tot die tijd is het pieterpad pauze. [...] Read more...
zaterdag 22 januari 2022Wandelroute gelopen op: 22 januari 2022 05. Nieuw Amsterdam – Gramsbergen (27,2 KM) Vanaf het perron van Nieuw Amsterdam lopen we zo’n drie kilometer terug naar het Pieterpad. Dit is niet de meest inspirerende etappe van het Pieterpad, het is vooral veel asfalt en weilanden. Het heeft ons ook vier maand gekost om gemotiveerd te raken voor deze etappe. Maar we zijn er weer! Ter hoogte van het dorpje Dalen stoppen we bij de Joodse begraafplaats. In 1942 werden van de zestien Joodse inwoners van Dalen er dertien weggevoerd en vermoord. Hun namen zijn te lezen op de gedenksteen bij deze begraafplaats. Hier pauzeren we ook gelijk even om daarna verder te lopen via een mooi stuk natuurlijk wat in het broedseizoen vol met vogels zit. We worden verwelkomt door een blij Maya de Bij bij Centerparks de Huttenheugte en Plopsaland maar besluiten ons niet te laten afleiden en lopen door. Waar we wel worden afgeleid door een heuse koe-oversteek-installatie met bijbehorende stoplichten voor het verkeer. Kalmjes an lopen we door en lopen we Coevorden in. Via het actieve station lopen we langs de drukke weg en steken we het spoor over. Aan onze rechterhand zien we een gebouw van de Dedemvaartsche Stoomtramweg-Maatschappij maar dat is niet meer in gebruik. Wel leuk om te zien dat het gebouw nog bestaat. Coevorden uit komen we een kunstwerk tegen van zo’n 33 ton en 6,5 meter hoog. De Drentse Poort of Poort van Drenthe genaamd. Logisch genoeg ligt dit kunstwerk ook vlakbij de provinciegrens tussen Drenthe en Overijssel. Wij gebruiken deze poort om Drenthe achter ons te laten en lopen verder in Overijssel. We komen nog een kabouter tegen die ons vriendelijk de weg wijst en uitzwaait. Via een zwaar nat kleipad vervolgen wij onze weg naar de gemeente Hardenberg. We komen bij de Vecht uit en hebben nog een potje homemade jam op de kop getikt onderweg en uiteindelijk komen we uit bij Bierbrouwerij Mommeriete. Wat ons betreft een perfect eindpunt. Ware het niet dat op het moment van lopen de horeca gesloten was door Covid-19 maatregelen. Maar gelukkig mochten we wel wat bier meenemen voor thuis. Dat wordt later ongetwijfeld genieten. Proost. [...] Read more...
zaterdag 29 januari 2022Wandelroute gelopen op: 29 januari 2022 06. Gramsbergen – Ommen (31,4 KM) We gaan weer de 30 kilometer passeren. Van Gramsbergen naar Ommen te voet over het Pieterpad. De route is niet overal even aantrekkelijk. Redelijk wat asfalt onder je voeten en wat horizon vervuiling. Maar met stevige stappen beginnen we aan deze wandeling en we lopen na zo’n 8 kilometer langs de Overijsselsche Vecht en steken de Prinses Amaliabrug over en lopen zo de stad Hardenberg binnen. Gelukkig voor ons was er markt en liepen we met een loeiheet vegetarische loempia weg. We lopen de stad uit en slingeren mee met de Overijsselsche Vecht. De route begint wat leuker te worden en door landerijen en over een klinkerweg komen we in het oude dorp Rheeze uit. De Rheezer Kamer is het enige horecapunt hier maar staat bekent om overheerlijke appeltaart. Mocht je dat appeltaartje er weer af willen trainen maar wandelen is niet uitdagend genoeg. Je komt langs nog langs een paintball parcours. Iets verderop worden we weer verrast. Een triest bos aangelegd in de jaren dertig in het kader van de werkverschaffing staat er vandaag de dag verloren bij. Het is tijd om wat ruiger natuur tegen te komen. De Vecht is dat misschien wel. Het is wel een regenrivier. Dus als het erg droog is is het ook weer niet spannend. Maar raast de rivier wild door dan is het machtig om te zien. Ommen is in zicht. We steken het spoor over en lopen nog even via het bus om later nogmaals het spoor (terug) over te steken. met een prachtige zonsondergang lopen we naar de stad toe. Maar net voordat we Overijsselsche Vecht nog maals bereiken slaan we links af. We laten de stad weer achter ons en lopen snel het perron op van station Ommen. [...] Read more...
vrijdag 25 maart 2022Wandelroute gelopen op: 25 maart 2022 07. Ommen – Holten (36,3 KM) Wat een fantastische route is dit. Nadat we de vorige keer eigenlijk wel wat tekort kwamen qua landschappen wordt dat vandaag weer helemaal goed gemaakt. Er staat naast bewondering van de natuurlijk ook een persoonlijke uitdaging op het spel. We lopen vandaag namelijk onze langste pieterpad etappe. Ruim 36 kilometer gaan we afleggen. En dat niet alleen. We beklimmen ook nog aardig wat heuvels. Maar eerst maar eens door de rij beveiligers en boa’s komen op station Zwolle. Arriva heeft problemen met groepen reizigers op het treintje naar Emmen en dus vindt er een strenge perroncontrole plaats. Met een goedkeuringsstempel op zak lopen we het treintje naar binnen en niet veel later staan we weer op het perron van station Ommen. Onze terugreis is vanaf station Holten met de NS Sprinter terug. We hebben in ieder geval iets om naar uit te kijken. Ommen uit en we lopen gelijk al in een mooie omgeving. De eerste heuvel volgt snel en we staan dan ook vrij snel bovenop de Besthmenerberg (34m). Omdat 34 meter niet echt heel erg hoog is staat er ook een mooie uitzichttoren. Je plust met 18 meter en geniet van prachtige uitzichten. Zelf zijn we het vergeten maar toch de tip; wijk een klein beetje van de route af en loop naar het verscholen Bostheater. Alhoewel het ook absoluut de moeite waard kan zijn om er heen te gaan als er een optreden is. Terug in het dal en langs rivier De Regge wacht de volgende klim alweer op ons te wachten. De Archemerberg (78m) is iets pittiger om te beklimmen. Maar de zon schijnt ook nog eens vol op onze hoofd en het water in de fles verdampt. Over een aardig stenig pad word je boven beloond met prachtige vergezichten en wie goed kijkt ziet ook Duitsland liggen. Op het hoogste punt van de Archemerberg staat een zogenaamde RD-pijler: rijksdriehoekspijler. De rijksdriehoekmeting vormt de basis van het Kadaster. RD-pijlers vind je overal in Nederland op 20-30 km van elkaar. De steen die hier staat, is een van de vaste meetpunten. Aan het eind van de 19e eeuw werd Nederland zo in kaart gebracht. Tegenwoordig worden satellieten gebruikt voor het meten. Klim nummer drie doen we bij de Lemelerberg (44m). Al blijven we wat meer aan de rand lopen. Ook hier weer met open mond (niet doen ivm insecten) gelopen. Wat een prachtig landschap zeg! Genoeg indruk opgedaan? Goed nieuws! Op naar de laaglanden waar we over kaarsrechte asfaltweggetjes en een breed zandpad gaan lopen. Maar niet getreurd; er komt weer wat moois aan. We lopen bij de Hellendoorsche Berg (40m) in een mooi bos en trekken nog even Hellendoorn zelf in. Voor veel pieterpad wandelaars het eind- of beginpunt. Maar niet voor ons. Terug het bos in want de bossen zijn best aangenaam. Al lopen we wel aardig lang over een redelijk recht pad. Bij Nijverdal komen we uit bij Werkkamp Twilhaar. Een herdenkingsmonument vandaag de dag. Gebruikt in de jaren veertig om werkloze vissers en zeelieden uit Den Haag en Scheveningen aan het werk te zetten om de Sallandse Heuvelrug te ontginnen. En in 1942 werd het kamp geconfisqueerd door de Duitsers die er joodse mannen uit Groningen tewerkstelden. Nog een berg bereikt. De Noetselerberg (60m) en verderop een veel bekendere berg, namelijk de Holterberg (60m). Vanaf hier kun je de veluwe zien liggen. We dalen af en over slingerende zandpaadjes lopen we door de Rietslenk. Een prachtig dal dat gevormd is door het vele smeltwater van ijs en sneeuw dat van de heuvelrug afstroomde. Na nog wat kilometers in de benen komen we aan bij een laan met monumentale beuken en het station van Holten daarachter. Daar ligt ons eindpunt voor vandaag. We bezoeken nog wel de lokale kroeg om onze beloning te claimen. Proost!   [...] Read more...
vrijdag 15 april 2022Wandelroute gelopen op: 15 april 2022 08. Holten – Vorden (30,2 KM) De conducteur blaast op zijn fluit en de trein rijdt weg. We checken onze OV-chipkaarten uit bij het paaltje op het perron en niet veel later staan we op het platteland tussen mais en graan. Met de vorige wandeling in het achterhoofd gaat het vandaag lang niet zo uitdagend worden. De route is redelijk eentonig in het begin. Het woord asfaltweg valt een paar keer en het hoogtepunt is de juiste route te zien vinden. Dat lukt. Als we bij Schipbeek aankomen verschijnt er weer een glimlach op onze gezichten. Alhoewel Schipbeek nu kalm is en eigenlijk ook getemd geeft het nog wel haar meanderende loop weer. We volgen dit een stukje en steken dan over. Het volgende hoogtepunt is Landgoed Verwolde met een kasteel. Het landgoed is prachtig en divers maar heeft ook iets statigs. Net zoals de oprijlaan en het kasteel zelf. Statig én supermooi. Even waande ik mij op de set van Downton Abbey. Via het dorpje Laren lopen we door over asfalt met landschappen vol mais, graan en aardappelen. Een spoorweg doemt op in de verte en na het oversteken een kaarsrecht kanaal. Het Twentekanaal. Hierna volgt een verrassing maar daarvoor wijken we van het pieterpad af. We steken Rivier De Berkel over en wijken af. Direct na de oversteek slaan we linksaf en volgen we de Berkel tot naar de Staringkoepel. Een kleine kilometer verder ligt aan de overzijde van de rivier een idyllisch theekoepeltje. Op eigen kracht kun je met de voetveer de rivier oversteken en het koepeltje bezoeken. De koepel staat op een hoger gelegen stuk grond langs het riviertje de Berkel. Het kleine vertrek waar de thee werd gedronken, ligt op de eerste verdieping. Vanaf de eerste verdieping heb je een fraai uitzicht. De bel werd geluid als Constantia en haar vriendinnen thee wensten. De theekoepel is gebouwd door Constantia (jongste dochter van de dichter A.C.W. Staring). Terug naar het Pieterpad. Gelukkig niet al te lang op het asfalt, er volgt een mooie beukenlaan. Verderop volgen nog wat prachtige kastelen en buitenplaatsen en voordat je het weet ben je in Vorden aangekomen. [...] Read more...
zaterdag 14 mei 2022Wandelroute gelopen op: 14 mei 2022 09. Vorden – Gaanderen (30,3 KM) Op deze zonnige dag lopen we van Vorden naar Gaanderen. Omdat we het Pieterpad hebben samengesteld van- en naar OV halte, in dit geval van treinstation naar treinstation, lopen we aan het eind twee kilometer buiten het Pieterpad. Ook hier een paar prachtige landgoeden en kastelen te zien onderweg. Neem de fotocamera maar mee want het is erg fotogeniek allemaal. En kasteel Vorden zelf wordt nog steeds bewoond. De huidige eigenaren zeggen zelf het huishouden te doen. Een behoorlijke klus lijkt mij. Zover ik kon zien liep er geen butler. Afijn, wij stappen door en komen onderweg de voetsporen van Toos en Bertje tegen. De bedenksters van het Pieterpad. Het betreft een verzonken monument met hun voetafdrukken. Leuk om even bij stil te staan. De route is niet saai te noemen. We lopen dan ook door de achterhoek heen en dat kenmerkt zich toch wel aan mooie landschappen en panoramisch genieten. Als je verderop een mooie oude molen tegenkomt ben je in Linde aangekomen. Een schattig dorpje. We lopen door naar Huis ‘t Zelle, een landhuis in neoclassicistische stijl. Het huis en het landgoed worden nog steeds bewoond en geëxploiteerd door de adellijke familie die de buitenplaats in 1838 kocht. Helaas was er niemand thuis. Ik denk dat de bewoners iets verderop de golfbaan stonden. Pas op voor rondvliegende golfballen. Na de nodige meters komen we Zelhem binnen gewandeld. Voor veel Pieterpad wandelaars het eind- of beginpunt. Zelhem is niet echt mooi te noemen. Misschien komt dat doordat het dorp in WOII behoorlijk platgebombardeerd is geweest. Het hoogtepunt van Zelhem is misschien wel het dorpsplein met horeca en Smoks-Hanne. Een beeld van Smoks-Hanne, een plaatselijk kruidenvrouwtje uit de 19e eeuw, uitgegroeid tot een goedaardige toverheks. Het dorp achter ons en door naar Gaanderen. We lopen in rivierenlandschap over het Kolkstroeterpad langs een oude houtwal. Wederom lopen we langs een prachtig landgoed én prachtig kasteel. Kasteel Slangenburgh staat op een ca 600 ha grote landgoed bij Doetinchem. Van welke kant je er ook langs loopt. Het is vanuit elke hoek erg fotogeniek. Wat een pracht. Nu komt mijn favoriete soort pad aan bod. Met het kasteel achter ons wanen we ons over de wortelen van rijen dikke eiken die dicht op elkaar staan. Daar tussen de eiken ligt het pad. Een heuse eikenlaan dus. Prachtig stuk van het Pieterpad. De A18 ligt dwars maar we moeten toch de oversteek maken. Omdat het veiliger is om de tunnel te gebruiken lopen we een saai stuk over asfalt langs de A18, met een slinger naar rechts om links af te slaan en onder de A18 door te lopen Gaanderen binnen te lopen. We sluiten de route af op een zandpad en ondanks dat het Pieterpad bij de spoorwegovergang rechtdoor loopt slaan wij links af. Station Gaanderen ligt nog zo’n 1,5 kilometer verderop maar de route er naar toe is niet saai. Daar kan Nieuw Amsterdam nog wat van leren. Tot de volgende! [...] Read more...
zaterdag 4 juni 2022Wandelroute gelopen op: 4 juni 2022 10: Gaanderen – Millingen aan de Rijn (33 KM) Als je 1,5 kilometer van het Pieterpad afwijkt om de trein te halen. Dan mag je ook weer terug. Voor de variatie lopen we aan de andere kant van het spoor terug naar het Pieterpad. Via een laag en smal onderdoorgangetje lopen we onder het spoor door en sluiten we weer aan op het Pieterpad. Sluis De Pol ligt midden in de Oude IJssel die we hier dan ook oversteken. Een mooi snel stromend beekje links van ons en door het gras lopen we verder. Genietend van de rust en het groen en de zachte natuurlijke ondergrond. Maar daar komt al te snel een eind eind. Asfalt gaat ons verder brengen. Tot aan Braamt wisselt de route tussen asfalt, zandpaden en wel of geen koeien. Braamt voorbij en het uitzicht wordt mooier. De heuvels van het Bergherbos liggen voor ons en het landschap varieert naar bosrijk en hoogteverschillen. We zitten inmiddels in het oosten van Gelderland en de Duitse grens ligt niet ver weg. We passeren de Hettenheuvel (93m), Keurvorstenheuvel (82m), Rijsberg (76m) en Huizenberg (82m). Maar het hoogte(haha)punt is toch wel de Hulzenberg. Want als je het nog hoger op wilt zoeken dan kun je met behulp van 104 treden op 110 meter uitkomen. Het is een klim, maar het uitzicht is fantastisch. Het rivierenlandschap is goed zichtbaar. Net zoals de bossen, akkers en dorpjes. Nu dalen we weer af. Eerst de toren uitklimmen en nu naar beneden door een prachtig gebied. Ineens staan we op de Eltenseweg. Een asfaltweg. We moeten de A3 oversteken en dit weggetje helpt ons daarbij. Als je niet goed oplet mis je het grenspaaltje van vlak voor de oversteek passeer je die. Welkom in Duitsland. Eenmaal de weg overgestoken slaan we snel linksaf en laten we het asfalt weer achter ons. We klimmen weer omhoog de Eltenberg (82m) op en komen uit in het chique buurtje Hoch-Elten met jawel een pannenkoekenrestaurant. Pannenkoekenliefhebbers die het Pieterpad bewandelen komen heel erg aan hun trekken. We lopen langs de Sint-Vituskerk, gelegen op het hoogste punt. En loop ook vooral daarna langs de Drususbrunnen. Een 57 meter diepe waterput waar je tegen betaling van 1 euro naar mag kijken. Mits ze open zijn. Iets verderop in het bos op de rand van de berg rusten we uit en lunchen we. Daarna beginnen we aan de steile afdeling en komen nog oog in oog te staan met een inlandtaipan adder. Een zware goederentrein over het naast gelegen spoor trilt de spanning weg en we vervolgen onze weg. Onder het spoor door. Een drukte Duitse weg vol Nederlandse auto’s steken we over (wat wel een uitdaging is) en met de Nederlandse grens rechts van ons lopen we over een Duits asfaltweg verder. De Duitse automobilisten remmen keurig af, de Nederlanders rijden op volle snelheid door. Cultuurverschil. Nu komt eigenlijk het doorstappen want er wacht bier op ons stuk. Het is kilometers maken op Nederlands grondgebied. Eerst nog even door Spijk heen en daarna een lang stuk over de Spijkse Dijk. Een saai stuk tot aan Tolkamer. Met links van je de Boven-Rijn, voor je en achter je asfalt, wandelaars, fietsers, auto’s en vrachtwagens en rechts van je weiland en later industrie. Tolkamer is dan ook wel een aangename stop. Het oogt als een gezellig dorpje en er is horeca genoeg. Maar we hebben nog een pont te halen om de Rijn over te steken. Over een schattig slingerweggetje lopen we verder en later door een groenstuk met koeien. Langs een recreatieplas en camping lopen we naar de heen-en-weer. Het pontje vaart gelukkig nog. Dit stuk moet je goed inplannen want het pontje heeft een beperkte dienstregeling. Na de oversteek zijn we in Millingen aan de Rijn aangekomen. Bovenop de dijk stoppen we bij de Gelderse Poort en drinken onze welverdiende halve liter bier. Nog een paar meter en bij bushalte Gemeentehuis stopt voor ons het Pieterpad vandaag. Met de bus reizen we terug naar Nijmegen en stappen daar in de trein naar huis.     [...] Read more...
zaterdag 16 juli 2022Wandelroute gelopen op: 16 juli 2022 11: Millingen aan de Rijn – Milsbeek (32,5 KM) Als we op het stopknopje drukken en de bus ons uitgespuugd heeft, staan we voor het gemeentehuis in Millingen aan de Rijn. Het begin van onze 11e etappe van het Pieterpad. De benen worden in beweging gezet en de eerste meters zijn afgelegd. We passeren de Sint-Antonius van Paduakerk gebouwd in 1913 en gerenoveerd in 1946. We zijn net een kilometer onderweg en we lopen alweer parallel aan de Duitse grens. Ook vandaag passeren we de grens en lopen we een stuk op Duits grondgebied. En ook vandaag ben ik weer blij dat de grenzen zonder problemen te passeren zijn. Zo’n 4 kilometer lang lopen we op Nederlands grondgebied met naast ons Duits grondgebied. We steken de grens nog niet over want we doen eerst een ere ronde door het dorpje Leuth en lopen we langs de Gelderse Poort, een natuurgebied. Maar dan komt het grote moment. We steken een bruggetje over en staan plots in Duitsland. Spontaan begin ik iedereen in het Duits te begroeten maar de meerderheid is Nederlands(talig). We lopen door het dorp Zyfflich. Het noordelijkst gelegen plaatsje van Frankrijk. Tenminste, dat was het geval van 1794 tot en met 1810. Nu staat het plaatsje gewoon in het Duitse postcodeboek. Wel helemaal achterin, als laatste. Als we bij het Wylermeer aangekomen zijn, komt de grens Nederland Duitsland weer in beeld. We lopen over een pad in een groenstrook en ons valt op dat er nog wat oude sporen terug te vinden zijn. Een restje prikkeldraad en flink roestige staanders exact op de grens moesten de twee landen van elkaar scheiden en ongewenste grenspassages voorkomen. Bizar om te bedenken dat hier dan soldaten patrouilleerden terwijl je er nu zonder beperkingen kunt lopen. Tijd voor een bergwandeling. Terug in Nederland beginnen we gelijk aan de klim, de Duivelsberg op. Ruim 75 meter hoog is deze berg heuvel. En wat een fantastisch natuurreservaat is het. Als je honger hebt dan kun hier bovenop pannenkoeken eten, er staat een heus pannenkoekrestaurant. Wij lopen verder en genieten van de hoge heuvels, diepe dalen en beekjes her en der. De spieren in onze benen worden getraind en op de proef gesteld maar we zetten dapper door. We willen Groesbeek bereiken namelijk. En eenmaal daar aangekomen zijn we er nog niet. We lopen door het centrum heen en het is erg druk. De autobaan is één langzaam rijdende file. De terrassen zitten vol en een lange wachtrij voor de gelateria. Groesbeek heeft zelfs een stationsgebouw en het spoor tussen Groesbeek en Kleef is weer opgeknapt. Helaas niet om de trein Nijmegen – Groesbeek – Kleef weer te laten rijden maar wel voor de bij toeristen geliefde draisines. Hoe leuk dat ook is. Ik zie er liever weer een echte trein op rijden. Snel weg hier. Want na uren in de natuur gelopen te hebben gaan de uitlaatgassen van motoren en auto’s je wel tegenstaan. Het Groesbeekse bos geeft weer rust. We klimmen nog even flink omhoog de Papenberg (75m) en de Kiekberg (79m) en eenmaal terug beneden ligt Milsbeek daar. We missen net de bus terug naar Nijmegen maar voldaan stappen we een klein half uur later in de volgende bus met speedy gonzales als chauffeur.   [...] Read more...
zondag 14 augustus 2022Wandelroute gelopen op: 14 augustus 2022 12: Milsbeek – Oostrum (Venray) (32,1 KM) Op deze zonovergoten zondag trekken we ‘s morgens vroeg onze wandelschoenen aan en reizen van Arnhem naar Milsbeek met de trein en bus. Na 5 pogingen reageert het stopknopje en de chauffeur dumpt ons bij bushalte Milsbeek Zuid. Het is 23 graden en het is net na negen uur ‘s morgens. We gaan stappen! We beginnen en eindigen onze toch in de provincie Limburg, maar we lopen via Noord Brabant. Milsbeek laten we achter ons en het stadje Gennep bereiken we niet veel later. Het ziet er gezellig uit, maar doet ongetwijfeld meer recht op een zaterdag-avond. Over de dijk van de Niers lopen we naar de prachtige Gennepse Heide. Het voormalig NAVO terrein is gelukkig terug voor de normale mensch en natuur. Het landschap is rijk met prachtige heidebloemen en heidevennen. Wat een genot om hier te lopen! In Afferden is de dorpswinkel op zondag geopend en lopen we met een ijsje richting de pont. De temperatuur is flink aan het oplopen en is dan al 30 graden. We moeten de Maas oversteken om in het hoekje van Noord Brabant uit te komen. En gelukkig voort er een pont. Aangekomen in het land van Cuijk, in de dal van de Maas. Met de nodige stappen lopen we naar het dorp Vierlingsbeek. We lopen er doorheen als de kermis in Vierlingsbeek er staat. De exploitanten zijn net wakker en bereiden de dag voor. Onze attractie is het Pieterpad dus we blijven in beweging maar me misbruiken een publiekelijk watertappunt nog wel om onze flesjes te hervullen. Want met zulke temperaturen is water echt een vereiste, alhoewel de goesting naar een biertje ook boven komt drijven. Via Holthees lopen we naar Smakt. En daar steken we wederom de provinciegrens over. In Smakt bezoeken we het Sint Jozefkapel, bedevaartkapel. De temperatuur binnen is het dubbele van buiten dus lang houden we het niet vol. Maar wandelaars zijn van harte welkom om binnen op de kerkbanken hun rust te pakken. Mits je stil bent. Aan onze rechterkant loopt de spoorlijn en er zoeft een Arriva trein langs ons heen. Ons doel vandaag is station Venray te bereiken. Even voor de goede orde, station Venray ligt in het plaatsje Oostrum. We hebben het gemist maar ik kom bij thuiskomst erachter dat in Smakt ook nog een brouwerij zit. Misschien had ik op voorhand iets kunnen regelen. Aan de andere kant, je mag alles wel meeslepen. Maar voor de liefhebber, klik hier. De laatste loodjes, en die zijn zwaar. Via het prachtige, zanderige en zware Boshuizerbergen gebied. Onderweg komen we aardig wat jeneverbessen tegen en we genieten ook van het reliëfrijke zandlandschap, af en toe met een zuchtje. Bij Oostrum verlaten we het Pieterpad en lopen we een kleine 2 kilometer naar het station. Moe, onder het zand maar voldaan ploffen we neer op het stationsbankje in afwachting van de trein. Tot November!     [...] Read more...
zaterdag 5 november 2022Wandelroute gelopen op: 5 november 2022 13: Oostrum (Venray) – Grubbenvorst (28,4 KM) In Oostrum stap ik uit de trein. Station Venray is het startstation voor een nieuwe etappe van het Pieterpad. De eerste stappen zijn weer om terug op de route te komen en voor we weten zitten me midden in een parcours van de lokale triathlonclub. Ons tempo is beduidend lager dan van de overige lopers. Om ons heen is het behoorlijk groen en er zijn naaldbomen in overvloed. We lopen over Landgoed Geijsteren door het bos en over een bosrandpaadje en daarmee veranderd het beeld compleet. Een sovjet-betonconstructie doemt op. De skyline klopt niet met de omgeving. Volgens de GPS gegevens zijn we nog steeds in Nederland. Dit is blijkbaar het gezicht van het dorpje Wanssum. Dat herbergt de grootste binnenhaven van Limburg. Eenmaal op de dijk met Wanssum achter ons begint de horizon weer een ansichtkaart te worden. Wij zijn op weg naar de bedevaartsplaats bij Tienray. Ook wel Klein Lourdes genoemd. Onze voettocht brengt ons daarna nog in Swolgen, waar veel Pieterpad wandelaars hun etappe eindigen of juist beginnen. Voor ons is het zo’n beetje over de helft. Het verderop gelegen Natuurreservaat Schuitwater geeft weer genoeg energie voor de resterende stappen. Een prachtig gebied met slingerpaadjes en vlonders door dit reservaat waar sommige bomen permanent in water staan. Naast al dit moois is het spotten van de ‘wilde’ dieren ook niet echt heel lastig hier. Als je hier langs loopt, neem er dan vooral de tijd voor. En ben je het ene natuurgebied nog maar net uit, loop je het volgende al weer in. Kaldenbroek is wederom een mooi stuk natuur met veel populieren en wederom een aardig vochtig grondbed en daarmee stuk broekbos. En dan is daar Grubbenvorst. Ons eindpunt van vandaag. In het plantsoen bij onze bushalte zien we een bronzen kunstwerk staan. Het ‘Asperge Kunstwerk’ waarvan de natuurstenen pilaren abstracte asperges uitbeeldingen. Deze fungeren overigens ook als zonnewijzer. En nu weten we ook dat Grubbenvorst bekend staat om haar Asperges. [...] Read more...
zondag 11 december 2022Wandelroute gelopen op: 11 december 2022 14: Grubbenvorst – Swalmen (32,9 KM) De goden zijn ons vandaag goedgezind. We krijgen een lift aangeboden naar Grubbenvorst én kunnen zo vroeg op deze korte dag starten aan onze lange wandeling. Als we Grubbenvorst uitlopen moeten we de Meusse oversteken en dat kan gelukkig met een pontje. En dit pontje was ik helemaal vergeten in mijn voorbereiding maar gelukkig was deze actief in de dienst deze ochtend en liep onze wandeltocht geen gevaar. Waar we de vorige keer nog vooral door natuurlijk liepen is het nu andere koek. We lopen over asfalt bovenop een dijk. Het uitzicht kan saaier natuurlijk maar ik vind de variatie en ontspannenheid van midden in de natuur weg van een autoweg wel prettiger. Het stuk waar je onder de Europaweg loopt is voormalig landbouwgrond nu een divers stuk natuurgebied geworden met grazende runderen. Dan volgt de stad Venlo. Het oogt eigenlijk best wel als een leuke stad, met een mooi oud stadhuis (renaissancestijl) en een leuk marktplein. Zelf spot ik ook al een biertentje waar ik ongetwijfeld nog wel eens voor ga terug komen. Net zoals het Limburgs museum tegenover het treinstation. Maar voor nu focussen we ons op de resterende kilometers van het Pieterpad en de dreiging van de vroege zonsondergang. Als de treinsporen splitsen naar Roermond en Duitsland begint de natuur weer dominant te worden. Op de grens tussen Venlo en Tegelen ligt het Jaomerdal met oude grafheuvels en ook gevormd door de gevolgen van klei- en grindwinning. Een goed gevarieerd stuk natuur dus. Verderop loopt de laan langs een hoge muur. Een heus trappistenklooster heeft hier gezeten maar de brouwende monniken zijn daar niet meer te vinden. Wel heeft een gemeenschap van de internationale beweging Emmaus daar nu bedrijvigheid en kun je er een best wel leuke kringloopwinkel vinden. Hun motto “de allerarmsten dienen wij het eerst”. En door een (kleine) aankoop te doen in de kringloop help je deze beweging weer en op hun beurt worden daklozen en vluchtelingen geholpen. Tijd voor een kleine klim, want het Pieterpad loopt over de vuilnisbelt, geen idee waar ik nu over heen aan het lopen ben maar de natuur ontwikkeld zich hier opnieuw. Na het vuilnis volgt het restant van onze route zich door bos, veel bos. Het eerste stuk is een kaarsrechte lijn maar al snel ben je met hink-stap-sprong een aantal keer achter elkaar de landgrens tussen Nederland en Duitsland aan het passeren. De grens tussen Nederland en Duitsland zit al een tijdje erg dicht bij de route maar hier vinden toch echt enkele passages plaats. Een homp grijze steen (naast grenspaal 430) vormt een van de weinige overgebleven grensmarkeringen tussen de hertogdommen Gelre en Gulik. Bij het wandelen van een andere route (Limes) ben ik begonnen in het Duitse Xanten. Hier, tijdens het bewandelen van het Pieterpad loop ik op de Prinsendijk, een oude Romeinse verbindingsweg van het Duitse Xanten naar Heerlen. Swalmen is en blijft vandaag de eindbestemming en ondertussen begint het net voorzichtig te schemeren. Een soort laatste sprint wordt ingezet om niet ten prooi vallen van de wolf. Er zit nog een flinke klim in bij Brüggen, in Diergardt’scher Wald maar daarna volgt dan Swalmen. Nog een stuk langs een mooi riviertje en dan gaat het licht ook letterlijk uit. Het is winter, het is koud en het is donker. In Swalmen zelf lopen we nog tegen een kerstmarkt aan en daar moet op gedronken worden. Een fris maar toch verwarmende trippel stroomt uit de tap het glas in. De kroeg is warm en overvol. De enige twee zitplaatsen zijn buiten op het terras, maar er zijn dekentjes. [...] Read more...
zaterdag 25 maart 2023Wandelroute gelopen op: 25 maart 2023 15: Swalmen – Echt (33,0 KM) Je zult er maar wonen. Drie maand later zijn we terug in Swalmen om na een winterpauze het Pieterpad verder te bewandelen. We lopen Swalmen uit en lopen langs een gigantisch kasteel. Kasteel Hillenraad is dan wel niet toegankelijk en in privébezit, het is wel een mooi optrekje en ziet er goed onderhouden uit. We lopen verder door het adellijke bos en belanden daarna op een Romeinse weg en laten dan ook het landgoed en bijgebouwen van het kasteel achter ons. Via een tourniquet wordt je een blubberig smal padje opgeslingerd en veranderd het landschap best wel en de definitie daarvan is niet perse tussen kunst & kitsch in te vinden. Wat dan wel weer een leuk feitje is, is dat je hier een stuk spoor tegenkomt waar ik later nog een wandeling van ga uitzetten en lopen. Een deel van de IJzeren lijn (een voormalige spoorlijn voor goederenvervoer tussen de haven van Antwerpen en het Duitse Ruhrgebied, inactief op het Nederlandse deel). Er is genoeg over te vertellen, maar dat lees je ergens anders op deze site. Als Sint Odiliënberg op het toneel verschijnt begint de zon spreekwoordelijk weer te schuilen. Het stuk wat achter ons ligt is niet echt het sprookjesachtige beeld dat je hebt als je aan Limburg denkt. Maar Sint Odiliënberg doet daar wel goed aan mee. De Basiliek van de H.H. Wiro, Plechelmus en Otgerus, een in de romaanse bouwstijl gebouwde kerk door de Roermondse architect Pierre Cuypers. Ja, die van het Rijksmuseum en het Centraal station van Amsterdam. Later lees ik nog en daardoor ook gemist, dat er net buiten het pieterpad nog een bijzonder object waar te nemen is. Aan de Hagelkruisweg staan, jawel, het hagelkruis van Sint Odiliënberg. Een hagelkruis is een wegkruis dat geplaatst werd om boze geesten af te weren, onder andere opdat gewassen niet door hagel beschadigd zouden raken. Montfort volgt, zoals wel in meer dorpjes waar we bij langs lopen oogt het wat sober, nog een erfenis van de 2e wereldoorlog, want in dit gedeelte is veel gevochten en kapot gemaakt. Zo ook in Montfort, waar naar het schijnt, een vergis-bombardement plaats vond. Net buiten het dorpje loop je langs het afgebrokkelde Kasteel van Montfort. Dit is dan weer niet kapot gemaakt in de 2e wereldoorlog, maar gewoon oud. Verderop kom je her-en-der enkele herdenkingstekens tegen voor gevallen geallieerden. We lopen van het Pieterpad op en gaan naar het station van Echt. Genoeg kilometers gemaakt vandaag, tot de volgende! [...] Read more...
zaterdag 3 juni 2023Wandelroute gelopen op: 3 juni 2023 16: Echt – Spaubeek (28,1 KM) Echt, we komen nu wel in de buurt van de Pietersberg hoor. De een-na-laatste etappe en er wordt getrakteerd op een fantastische wandelroute. Zo ook als het Pieterpad door de Groene Taille van Limburg loopt, daar waar Nederland slechts 4,8 kilometer breed is. En zo sta je ook best gemakkelijk ineens weer eventjes op Duits grondgebied, dat is vaker voorgekomen tijdens het bewandelen van het Pieterpad. Het dorpje Isenbruch is het meest westelijk gelegen Ortschaft van Duitsland, op spuugafstand van Nederland dus en ook het meest Westelijk gelegen stukje grond van Duitsland. Terug naar Nederland en de Geleenbeek volgend is Sittard duidelijk aan de horizon aan het verschijnen. Ik vind Sittard altijd verrassend. Het laat je verrassen door het oude centrum, middeleeuwsachtig, maar er zit tegelijkertijd niet heel veel leven in de stad. Tenminste, van alle keren dat ik er was, was dat mijn ervaring. Maar het is absoluut wel de moeite waard om te bezoeken. Zo ook om toch even een bezoekje te brengen aan de Basiliek van O.L.V. van het Heilig Hart. Via de Markt en met zicht op het zeventiende-eeuwse Dominicanenklooster wordt er doorgestapt naar Spaubeek. Er wordt wel wat geklommen, maar met alle kapelletjes die je onderweg tegenkomt is er ongetwijfeld genoeg kracht. Wat ook motivatie geeft is een gevarieerd en mooi landschap. En de tegenwind bij het dorpje Wintraak. Als kers op de Vlaai worden de kuiten nog een keer goed aangespannen. Met een hellingspercentage van bijna 8 procent lopen we de Wanenberg op dan als tweede kers loop je nu ook nog eens over een van de verste uitlopers van de Ardennen op het plateau van Doenrade. En dan volgt het gehuchtje Terstraten of zoals ze het daar zeggen Tersjtraote, waar je je zo 70 jaar terug in de tijd waant. Een stuk verder piepen we onze OV-Chipkaarten in op het perron van station Spaubeek. Het is tijd deze een-na-laatste etappe af te ronden en een lekker en koud biertje te nuttigen. [...] Read more...
zondag 2 juli 2023Wandelroute gelopen op: 2 juli 2023 17: Spaubeek – Sint-Pietersberg (29,4 KM) bla [...] Read more...