Verenigd Koninkrijk: Lowlands vs Highlands

Reisdatum: x
Bestemming: Glasgow, Thurso en Inverness (Schotland)
Transport: Vliegtuig en trein

Stipt op tijd zet ik voet aan grond op het perron van Schiphol. Per elektrische trap naar boven en via een onhandige computer check ik in bij de KLM. Mijn backpack moet ik zelf in een StarWars achtige tijdscapsule leggen. De vriendelijk lachende incheck dames zijn ingeruild door ziekenhuiswitte doe-het-zelf systemen, waar je tegenwoordig ook nog extra geld voor moet neerleggen om je ruimbagage aan kwijt te kunnen. Twijfelend loop ik door richting de douane, hopend dat ik alles gedaan heb zoals het KLM protocol omschrijft. Mijn paspoort wordt bekeken en na een goedkeurende knik van de douanebeambte loop ik door naar een door Schiphol onlangs geopend veiligheidszone, de schoenen moeten nog steeds uit, en mijn vest ook. Alles gaat door de scan, en via een bouwput met een voor reizigers uitgestippelde triplexplaten-route loop ik me al snel weer te vervelen in het winkelgebied achter de douane waar de prijzen geëxplodeerd zijn en Tax-free geen enkele betekenis heeft. KLM Anouncement voor de vlucht naar Glasgow, boarding gaat beginnen. Alle reizigers met kinderen, hulpbehoevenden en NS conducteurs als eerst naar voren AUB.

Lowlands
Een groot applaus van los klikkende stoelriemen klinkt als de piloot het vliegtuig veilig aan de grond op het internationale vliegveld van Glasgow zet. Niet veel later staar ik naar een lopende band. Mijn gefocuste blik wordt onderbroken als mijn backpack langs zwemt. Met backpack op de rug, en een aangename temperatuur voel ik de eerste zweetdruppels al. Is het angst? Snel de taxi in, en na een paniekmoment omdat de chauffeur wel erg lang links aanhoudt op de weg, komt het besef dat spookrijden hier heel normaal is. Sterker nog, iedereen doet het. De wegenbeheerder heeft er zelfs de verkeersborden voor omgedraaid. In de West End stopt de taxi, in een prachtig, rustig straatje (foto links). In de buurt veel bezienswaardigheden zoals het Kelvingrove Park met de botanische tuinen en het universiteitsgebied (foto rechts).

Glasgow zelf is best een leuke stad, volgens de locals heeft Glasgow ook de beste winkels. Dus voor shoppers een wereldstad. Helaas voor de winkeliers ben ik geen shopper, maar de stad heeft meer te bieden gelukkig. Zoals de metro. Geopend op 14 december 1896 en op Londen en Boedapest na, de oudste metrolijn van de wereld. Overigens heeft de lijn aan afwijkende en unieke spoorwijdte, namelijk 1219mm (tegenover 1435mm wat het meest voorkomend is in de wereld). De metro is een dubbelsporige ringlijn van ruim 10 kilometer met 15 stations. Rondjes om de kerk, of eigenlijk onder de kerk zijn hier voor metrobestuurders heel normaal. De enige afwisseling is linksom, of rechtsom. Mocht je liefhebber zijn van zondag-avond ritjes, dan heb je best wel pech, na 18u rijdt de metro niet meer. Op de overige avonden wordt overigens wel tot ‘s avonds laat doorgereden.

Waar ik in Amerika (Boston en New Haven) nog in de rij moest staan voor pizza, sta je hier in de rij voor overheerlijk Indiaas eten. Schuin tegenover het Kelvingrove Art Gallery and Museum, aan 1355 Argyle St. vind je Mother India’s Cafe. Locals en toeristen staan er gerust 30-60 minuten voor in de rij. Wel eens gehoord van Charles Rennie Mackintosh? Mackintosh heeft niks te maken van Apple, maar wel veel met Glasgow. Wat Gaudí voor Barcelona is, is Mackintosh voor Glasgow. Zijn bekendste werken in Glasgow als architect zijn ‘Scotland Street School’, ‘the Mackintosh Church’ (Queen’s Cross) en natuurlijk ‘The Mackintosh House’ waar ook het interieur kenmerkend is. En mocht je nou toevallig toe zijn aan het kopje thee of koffie, breng dan zeker een bezoekje aan the world-famous Willow Tea Room aan 217 Sauchiehall Street (redelijk in de buurt van het Queen Street Station).

Highlands
Maar liefst drie treinen per dag kun je vanaf Glasgow Queen Street Station nemen rechtstreeks naar Glenfinnan. Een treinreis van 4,5 uur. En niet zomaar een treinreis. Nee, hier zeg je echt U tegen. Na 1:50 uur staat de trein stil op het station van Crianlarich. De trein wordt gesplitst. Nadat het gedeelte voor Oban is vertrokken en het wissel goed is gelegd gaan we door naar Fort William, waar eigenlijk de meeste reizigers uitstappen. De trein maakt hier kop en nadat we voorbij het ‘request stop only’ station Locheilside zijn gereden beginnen de resterende reizigers onrustig te raken. Wij zijn bijna bij het Glenfinnan Viaduct aanbeland. Een wereldberoemde spoorwegviaduct. Gebouwd door de firma Sir Robert McAlpine en het viaduct werd voltooid in 1901. Volledig uit beton en het bevat 21 bogen van elk 15 meter breed. Het hoogste punt bevindt zich 30 meter boven het maaiveld. Het viaduct is gelegen aan het noordelijke uiteinde van Loch Shiel. Het viaduct wordt ook wel het Harry Potter Viaduct genoemd. In drie films is deze te zien en niet alleen op film. Zelfs op het 10 pond biljet van de Schotse bank staat de brug afgebeeld. Nadat de trein over het prachtige spoorwegviaduct heeft gereden, is het tijd om uit te stappen en zo sta ik op het perron van het schitterende station Glenfinnan. Bestemming bereikt.
Wil je de treinrit ook beleven maar wil je niet wachten totdat je zelf in de trein zit? Check dan op uitzending gemist de aflevering van Railaway over de West Highland Railway.

Op woensdagochtend na het Schotse ontbijt verwelkomde de schipper van de “Loch Shiel Cruises” ons aan boord van zijn schip. We varen naar het westelijke eind van Loch Shiel, naar het plaatsje Acharacle. Had ik al iets gezegd over Harry Potter? Je zou haast denken dat ik Harry Potter achterna reis, maar dat is niet de bedoeling geweest. De Schipper verteld me dat dit meer, net zoals het viaduct ook gebruikt is in de Harry Potter films. Het ‘Grote Meer’ is het meer gelegen bij “Zweinstein”. In de eerste film vaart Harry er met een bootje over naar het kasteel, en ook duikt hij 3 films later nog het meer in om zijn vrienden te bevrijden tijdens het Toverschool toernooi. Overigens heb ik geen reuze inktvissen of andere wezens gezien. Wel een arend, maar die zat in een boom, en vloog later de verkeerde kant op voor de fotografen aan boord.

Na anderhalf uur rondgehuppeld te hebben in Acharacle gaat het schip weer terug naar Glenfinnan. Het meer is 28 km lang en we passeren nog een parelduiker. Op speciaal verzoek meert de schipper bij Polloch aan, en stap ik af. De rest wandel ik terug over een brede bosweg. Het is een warme, broeierige dag of zoals de Schotten op de boot zeiden: “Bloddy heat”. Genoeg bronwater te vinden dus zonder vers en koud water hoef ik niet te zitten.  21 kilometer verder en 4,5 uur later ben ik weer in Glenfinnan. De dag erop reis ik met de eerste trein van Glenfinnan naar Arisaig welke om 9:05uur stipt vertrek. Bij de deur ligt een stapel kranten, en op de passerende stations worden deze door de conducteur gedropt. In Arisaig loop ik naar de haven en stap ik aan boord van de boot welke me gaat brengen naar het eiland Rùm. Eén van de Binnen-Hebriden eilanden. Rùm is net iets groter dan Terschelling, en telt maar liefst 40 inwoners. Een kleine twee uur kost de overtocht. Omdat de boot niet heel frequent vaart en ik vanwege praktische redenen het niet kan veroorloven om 2 dagen op het eiland te vertoeven, ben ik niet in de gelegenheid het eiland goed te verkennen. Slechts 3 uur de tijd heb je als je op de zelfde dag weer terug wilt. Maar zelfs in zo’n kort tijdbestek heb je de gelegenheid om mooie dingen te zien. Een prachtige wandeling, een Otter uitkijkpost en met veel geluk, maar helaas niet gespot kun je nog tegen een Papegaaiduiker aanlopen. Op Rùm is ook nog een kasteel te vinden, het “Kinloch Castle”. Tijdens de boottocht terug naar Arisaig vallen plotseling de motoren stil. De boot begint te dobberen. mensen staan gespannen te kijken naar het niets. Tot dat plotseling iemand begint te schreeuwen en te wijzen. Dolfijnen! Ja, je hoeft dus helemaal niet naar Curaçao voor dolfijnen.

Lowlands vs. Highlands
Ik heb lang niet alles gezien van de Lowlands en de Highlands, maar beginnen in Glasgow was een goede zet. Op de terugreis van de Highlands naar Nederland waren nog wat uren te spenderen in Glasgow stad. Ik verveelde me, terwijl ik enkele dagen ervoor meer genoot van de stad.

FOTOALBUM: klik op de pijltjes voor volgende/vorige
%CODE2%

Schotland: 28 juni tot en met 3 juli 2015