Ik ben natuurlijk helemaal niet vies van een trip naar het buitenland. Maar ik vermijd eigenlijk wel de zomermaanden omwille van drukte, beschikbaarheid van accomodaties en ook om prijstechnische redenen. Maar soms ontkom je er niet aan. Ik heb ooit eens de belofte gedaan om mee te gaan naar het Fringe festival in Edinburgh. Daar ik ook altijd fanatiek meewerkte op het (gelijktijdige) Noorderzon Festival in Groningen is dit er niet echt van gekomen. Nu dat voor mij afgelopen is en er ruimte was voor verlof trek ik dus in de week waarin Nederland gebukt gaat onder hoge temperaturen mijn spijkerbroek, stevige schoenen, trui en jas aan. Gelukkig is de vertrekdag een uitzondering en heeft Nederland voor 1 dag een Schots klimaat.
Newcastle
Op een winderige novemberachtige dag in Augustus stap ik uit de trein en loop ik in het bruisende Beverwijk. Deze stad met dorpse uitstraling onder een laag as dat afkomstig is van Tata steel is dan ook het startpunt van de weektrip naar Schotland.
Eerst een stevige Hollandse lunch in de vorm van een broodje (vega) kroket met een Heinekens bij bistro Anders en na het nuttigen hiervan stap ik in de bus naar IJmuiden waar de DFDS ferry naar Newcastle al klaar ligt. Een vlotte en soepele check-in zonder bagagegedoe en nier veel later loop ik op de brug naar het schip. Op het overvolle zonnedek wordt ondertussen genoeg bier getapt in grote bekers. Uit de wind en in de zon voelt het warm en gaat zo’n pint bier er prima in. Twintig minuut voor vertrektijd is het schip al in beweging gekomen en begint de boel toch wel wat meer heen en weer te bewegen. De wind is blijkbaar niet echt afgenomen dus is er genoeg geschommel voelbaar. Tijd om mijn hut op te zoeken.
Na een nacht met voldoende slaapuren is Newcastle niet ver weg meer. De kustlijn wordt gevolgd en een waterig zonnetje begroet ons. Met paspoort in de hand en na een korte ondervraging gaan de poorten open. Een uber rijdt naar het centrum van Newcastle en de chauffeur vraagt of Amsterdam wel leuk genoeg is voor een bezoek. In Newcastle wordt de speling gebruikt voor een decent ontbijt met koffie bij een zaakje in de Grainger Market.
Er komt een blauwe Lumo voorgereden en brengt genoeg liefhebbers naar het (echt) bruisende Edinburgh. Lumo is een open-access treinvervoerder en rijdt sinds 202- op enkele trajecten in het VK. De prijzen zijn in concurrerend en belangrijk ook is dat er in tegenstelling tot enkele andere treinvervoerdes bij Lumo wél voldoende beenruimte is. Sommige vervoerders in het Vk hebben de nare eigenschap dat ze bezuinigen op beenruimte. Zelfs Ryanair is dan nog royaal.
Fringe
Als je aankomt in Edinburgh dan
‘s-Morgens in de stromende regen loop ik van het hotel naar station Falkirk Grahamston. Diepe plassen water probeer ik te ontwijken net zoals het massaal spookrijdend verkeer. De trein naar Glasgow is warm en droog. En wat doe je als het weer troosteloos is? Je bezoekt de lokale Spoon’s. Wetherspoons is een keten in het Verenigd Koninkrijk maar je tegen een lage prijs terecht kunt voor ontbijt, lunch en diner en natuurlijk is er het nodige aan bier te vinden. Het heeft de uitstraling van een grote pub. Qua koffie is het helemaal prima want je mag onbeperkt bijvullen.
Van Glasgow rijdt drie keer per dag een trein naar Mallaig. De rit duurt zo’n 5,5 uur en is een attractie op zich zelf. Deze lijn wordt ook wel de West Highland spoorlijn is genoemd en is absoluut waar de meest iconische treinroutes van Schotland. En met als blikvanger natuurlijk het Glenfinnan Viaduct, beroemd geworden door de Harry Potter-films. Liefhebbers kunnen eventueel hun reis opknippen. Met regelmaat pendelt er een stoomtrein tussen Fort William via Glenfinnan en Mallaig. En je komt ook nog langs Arisaig, het meest westelijk gelegen gelegen station van Groot Brittannië.
Skye
In Schotland schijnt de zon. Als dat wonder plaats vindt moet je de gelegenheid absoluut benutten. De dag start droog en via de bakkerij loop ik naar de haven van Mallaig. De ferry naar Armadale ligt al klaar en front row vind ik een stoel op het dek. De tocht is rustig en halverwege zie ik een dolfijn door de boeggolven springen. Vanaf de haven in Armadale vertrekt 45 minuut na aankomst van de boot een bus naar Portree. Toch wel de grootste plaats op Skye. Deze kleine havenstad bedient alles en iedereen en is ook de enige plaats op het eiland met een middelbare school. Om klokslag 12 uur vormt zich voor elk te vinden restaurant een rij hongerige mensen (voornamelijk toeristen die door toerbussen gedropt worden). En zeker als het regent, zoals vandaag, willen meer en meer mensen naar binnen. Als het gelukt is om een tafel te bemachtigen is het bestellen van de maaltijd en het opeten ervan net zo lang bij elkaar als het wachten op een tafel. Om 15:40 uur vertrekt de laatste bus terug naar Armadale, maar deze bus rijdt alleen op schooldagen. Na vertrek van het busplein in Portree is de eerste halte High School. Waar alle bussen van het eiland verzameld zijn lijkt het wel. De school loopt uit en de bussen stromen vol met schoolkinderen. Één voor één worden de bussen terug te weg op gedirigeerd. Onderweg gebruikt niemand het stopknopje maar de chauffeur weet precies waar iedereen woont en stopt regelmatig om iemand thuis af te zetten. Interessant concept wel, een schoolbus waar je als dagjesmens ook in mee mag.