Wandelroute gelopen op: 11 februari 2023
05. Arnhem – Wageningen
Na een winterslaap is het weer tijd om de benen te strekken. Op deze mooie zaterdag in Februari loop ik een pittige maar prachtige route van Arnhem Centraal naar Wageningen. Het eerste hoogtepunt (maar niet formeel onderdeel van de route) is het centraal station van Arnhem. Ontworpen door Ben van Berkel en het station wordt gekenmerkt door golvende lijnen en geometrische gebouwonderdelen. En het staal komt overigens uit Groningen, niet Ede. Loog vooral even rond maar niet te lang want er zit nog een helse tocht aan te komen.
Via de Coehoornstraat en de Korte Coehoornstraat zet ik de eerste stappen. Bij de blauwe golven (een gigantische betonbak bestemd voor de stalen ros) zit ik alweer op het limespad. Via de kunstschool loop je richting het museum Arnhem. Wat een stuk hoger staat. Het verschil is zo’n 30 meter. Best hoog voor Nederlands begrip. Tijd om de klim te maken naar boven naar één van mijn favoriete wijkjes in Arnhem. Lombok zie ik mijzelf wel wonen. De voordelen van een stad maar met een dorps karakter. Leuk om te weten misschien is dat hier, in de arbeiderswoningen, destijds spoorwegarbeiders en personeel van de koepelgevangenis woonden. Om nog even onder de indruk te blijven loopt de route gelukkig door park Mariëndaal en loop je door een zo’n 300 meter lange tunnel van naar elkaar toegegroeide beuken (berceau). En hierna loop je zo Oosterbeek in. Zo’n beetje langs voormalig Station Oosterbeek loop je langs de spoorlijn naar Nijmegen richting de Rijn. Afhankelijk van het weer en hoe nat de grond is, ga je hier erg genieten of ploeteren (en genieten). Bij het grindgat is het ideale moment voor een pauze (en in de zomer een duik).
Onder de spoorbrug door richting Heveadorp loopt het pad door. Je komt uit bij het oudste, nog in gebruik zijnde, kerkje van Nederland. Het pré-romaanse kerkje stamt al uit de 10de eeuw. Iets recenter uit de geschiedenis, het kerkje werd gebruikt als post door de geallieerde Airborne-troepen. Aanschouw ook vooral de ruim 300-jarige knotlinde voor de kerk. Het is een prachtig gebied om te wandelen en je kunt er genoeg mooie foto’s en ansichtkaartjes maken. Bij de afslag naar de Drielse veer vind je ook een steile trap de heuvel op de andere kant op. De Drielse Veer maakt geen onderdeel uit van de route dus begint het klimmen weer. Boven vind je landgoed de Westerbouwing, toen ik er langs liep was het terrein afgesloten vanwege bouwwerkzaamheden. De route loopt er wel over, maar je kunt er ook met een omweg omheen. Zolang je maar weer terug naar de heuvelrand gaat. Al is dat alleen al om het uitzicht. Het is de moeite om ter hoogte van Hunneschans en Huis Duno even te blijven hangen. Er is namelijk genoeg te zien als je op ontdekkingstocht gaat. Daarna loop je verder naar Kasteel Doorwerth. Alweer een fantastisch hoogtepunt van de wandeling.
Dit middeleeuws kasteel staat er fantastisch goed bij. En uit betrouwbare bronnen heb ik vernomen dat ze er geweldige taartjes hebben. Het is de moeite om hier eens voor terug te komen en om het kasteel beter te bewonderen. Ook de duivenmelker komt hier aan zijn trekken. Er vliegt genoeg rond. Een prachtig vervolg van de route door het bos op de heuvelrug kom je ook nog een uitkijktoren tegen. Voor als je het nog hoger wilt opzoeken. Niet betreden bij onweer staat er bij de trap. Dat je het weet. Er loopt een snelweg dwars door al dit moois heen. De A50 steken we onderdoor en blijven lekker laag in de buurt van de Nederrijn. En hier kom je al snel weer een mooi stuk tegen. Daar waar de Heelsumse Beek de Nederrijn in stroom kun je, mits het er rustig is, lekker zen worden. Via Renkum bereik je Wageningen. En om in stijl af te sluiten kan ik je het terras met fantastisch uitzicht van de Wageningsche Berg van harte aanbevelen. Hier stopt de wandeling ook zo’n beetje. Via de Botanische tuin loop je naar bushalte Wageningse Berg met genoeg verbindingen terug naar Arnhem.