Wandelroute gelopen op: 11 december 2022
14: Grubbenvorst – Swalmen (32,9 KM)
De goden zijn ons vandaag goedgezind. We krijgen een lift aangeboden naar Grubbenvorst én kunnen zo vroeg op deze korte dag starten aan onze lange wandeling. Als we Grubbenvorst uitlopen moeten we de Meusse oversteken en dat kan gelukkig met een pontje. En dit pontje was ik helemaal vergeten in mijn voorbereiding maar gelukkig was deze actief in de dienst deze ochtend en liep onze wandeltocht geen gevaar.
Waar we de vorige keer nog vooral door natuurlijk liepen is het nu andere koek. We lopen over asfalt bovenop een dijk. Het uitzicht kan saaier natuurlijk maar ik vind de variatie en ontspannenheid van midden in de natuur weg van een autoweg wel prettiger. Het stuk waar je onder de Europaweg loopt is voormalig landbouwgrond nu een divers stuk natuurgebied geworden met grazende runderen.
Dan volgt de stad Venlo. Het oogt eigenlijk best wel als een leuke stad, met een mooi oud stadhuis (renaissancestijl) en een leuk marktplein. Zelf spot ik ook al een biertentje waar ik ongetwijfeld nog wel eens voor ga terug komen. Net zoals het Limburgs museum tegenover het treinstation. Maar voor nu focussen we ons op de resterende kilometers van het Pieterpad en de dreiging van de vroege zonsondergang. Als de treinsporen splitsen naar Roermond en Duitsland begint de natuur weer dominant te worden.
Op de grens tussen Venlo en Tegelen ligt het Jaomerdal met oude grafheuvels en ook gevormd door de gevolgen van klei- en grindwinning. Een goed gevarieerd stuk natuur dus. Verderop loopt de laan langs een hoge muur. Een heus trappistenklooster heeft hier gezeten maar de brouwende monniken zijn daar niet meer te vinden. Wel heeft een gemeenschap van de internationale beweging Emmaus daar nu bedrijvigheid en kun je er een best wel leuke kringloopwinkel vinden. Hun motto “de allerarmsten dienen wij het eerst”. En door een (kleine) aankoop te doen in de kringloop help je deze beweging weer en op hun beurt worden daklozen en vluchtelingen geholpen.
Tijd voor een kleine klim, want het Pieterpad loopt over de vuilnisbelt, geen idee waar ik nu over heen aan het lopen ben maar de natuur ontwikkeld zich hier opnieuw. Na het vuilnis volgt het restant van onze route zich door bos, veel bos. Het eerste stuk is een kaarsrechte lijn maar al snel ben je met hink-stap-sprong een aantal keer achter elkaar de landgrens tussen Nederland en Duitsland aan het passeren. De grens tussen Nederland en Duitsland zit al een tijdje erg dicht bij de route maar hier vinden toch echt enkele passages plaats. Een homp grijze steen (naast grenspaal 430) vormt een van de weinige overgebleven grensmarkeringen tussen de hertogdommen Gelre en Gulik.
Bij het wandelen van een andere route (Limes) ben ik begonnen in het Duitse Xanten. Hier, tijdens het bewandelen van het Pieterpad loop ik op de Prinsendijk, een oude Romeinse verbindingsweg van het Duitse Xanten naar Heerlen. Swalmen is en blijft vandaag de eindbestemming en ondertussen begint het net voorzichtig te schemeren. Een soort laatste sprint wordt ingezet om niet ten prooi vallen van de wolf. Er zit nog een flinke klim in bij Brüggen, in Diergardt’scher Wald maar daarna volgt dan Swalmen. Nog een stuk langs een mooi riviertje en dan gaat het licht ook letterlijk uit. Het is winter, het is koud en het is donker. In Swalmen zelf lopen we nog tegen een kerstmarkt aan en daar moet op gedronken worden. Een fris maar toch verwarmende trippel stroomt uit de tap het glas in. De kroeg is warm en overvol. De enige twee zitplaatsen zijn buiten op het terras, maar er zijn dekentjes.