Wandelroute gelopen op: 17 juli 2021
02. Groningen Noord – Zuidlaren (25,5 KM)
Vanaf station Groningen Noord lopen we naar het door Groningers geliefde Noorderplantsoen met haar prachtige art nouveau muziekkoepeltje en een vleermuizenstad achter het oude Sikkenspoortje in het voormalig bolwerk. Nadat we het plantsoen achter ons laten loopt de route via de Lage der A en de Hoge der A. Een van de meest gefotografeerde plekken van Groningen. Het water stond vroeger in verbinding met de zee en dus had je eb en vloed (en af en toe een zeehond naar het schijnt). Het laden en lossen kon zo tijdens beide getijen doorgaan. De oude pakhuizen hier laten de bedrijvigheid van vroeger nog wel even terugkomen. Via de Brugstraat loop je naar de één na oudste kerk van Groningen. De der Akerk hield tijdens de 2e wereldoorlog twee diensten op zondag. Eén voor de gelovige Duitsers en één voor de Groningers. Ondertussen werd de kerk ook gebruikt als onderduikersplek en was er een verboden radio ingebouwd in de preekstoel. Toen de Canadezen Groningen hadden bevrijd werd het overigens gebruikt als prostitutiepand. Maar dat heeft dan weer niets te maken met het Pieterpad.
Via mijn favoriete straat, de Folkingerstraat lopen we langs de Synagoge naar het Groninger museum en het hoofdstation. Officieel loopt de route langs de stationsweg maar ik raad je echt aan om de weg over te steken en via het stationsgebouw te lopen. Als je in de stationshal staat kijk dan vooral ook omhoog naar het prachtige sierplafond van papier collé. Loop als je uitgekeken bent naar het perron en ga rechtsaf langs spoor 1A en 2A en loop aan het einde de trap op naar het Emmaviaduct. Op het viaduct weer linksaf en je bent terug op het Pieterpad.
Nu is het eigenlijk vooral kilometers maken. We volgen lange tijd het Noord-Willemskanaal en lopen via Groningen zuid naar het Hoornse diep. Het Schutsluisje is schattig gelegen en Groningen ligt alweer achter ons want het dorp Haren doemt op. Daar ga je overigens weinig van zien want we blijven aan de rand. Een druk stuk bij de A28 moeten we zien te overleven maar daarna slaan we rechtsaf de woeste natuur in. Een mooi natuurgebied met veenweiden en verderop een lichte glooi van de Hondserug (het is maar een meter of drie). Het pieterpad loopt richting het spoor en Appèlbergen. Eerst beklimmen we de IJzeren vakwerk spoorbrug uit 1920 en kijken uit over het rangeer terrein van Onnen en steken de spoorlijn Groningen-Assen over. Aan de overkant ligt voormalig militair oefenterrein Appèlbergen. In de oorlog zijn hier 34 verzetstrijders gefusilleerd. Van zestien daarvan is het lichaam nooit teruggevonden. Er is een gedenkteken ten zuiden van de plas net als de route afbuigt van het grote veengebied.
De provincie Groningen ligt achter ons en we zijn dus in Drenthe. En zeg je Drenthe, dan zeg je… Hunebedden. De eerste die we tegen komen is Hunebed ‘t Heiveen bij Noordlaren. Je moet er wel even voor afslaan maar voor een Hunebed doe je dat. Je komt er overigens nog veel meer tegen tijdens onze tocht door Drenthe. Bijvoorbeeld bij Midlaren, directs naast de route achter een boerderij. Hunebed D3 en D4, een gietijzeren bordje met ‘Hunebedden’ wijst de weg.
In de verte ligt Zuidlaren. Zelf lopen wij tot aan bushalte Julianalaan maar eenmaal aangekomen lopen we via de Stationsweg (het station is daadwerkelijk weg in Zuidlaren) nog naar Berend Botje en nog belangrijker, de kroeg. Tijd voor een eierbal en halve liter bier.