Reisdatum: 8-11 februari 2024
Zo’n twintig jaar geleden, tot 2003 was Belgrado de hoofdstad van Joegoslavië en daarna tot 2006 van Servië en Montenegro en sinds dien van Servië. Het uiteenvallen van het (voormalige) Joegoslavië en de onafhankelijkheid van Servië klinkt dan misschien wel ver weg maar het is eigenlijk helemaal nog niet eens zo lang geleden.
Met het vliegtuig
Ik reis vaak met de trein naar mijn bestemmingen, ook omdat ik het reizen zelf graag onderdeel maak van de bestemming. Met vliegen heb ik dat laatste niet. Dan is alles eigenlijk vooral praktisch en in dit geval is de tijdswinst mijn winst. De reis begint ‘s morgens vroeg per trein en bus naar Eindhoven Airport en per Wizz Air naar Belgrado, dat is dan toch wel mijn favoriete budget luchtvaartmaatschappij. Op de Luchthaven Belgrado Nikola Tesla krijg ik een stempel in mijn paspoort en mag ik Servië betreden. Op youtube had ik een filmpje gezien met een ingewikkelde looproute naar het minibusje dat mij naar de stad moet brengen. Maar de luchthaven is in verbouwing en gelukkig is veel infrastructuur ondertussen opgeleverd en dus ook de bushalte voor het minibusje die ook nog eens net komt voorrijden als ik al twijfelend naar de bushalte sta te kijken. De buschauffeur schrijft je een kaartje uit na betaling van 400 RSD (dinar) of 4 euro. De walm van sigarettenrook trekt door de bus. Welkom in Servië.
Belgrado
Het voordeel van een vroege aankomst is wel dat je de hele middag nog hebt. Ik mag eerder inchecken in het hotel en krijg zelfs nog een upgrade naar een grotere kamer met balkon en er staat een lokaal biertje voor mij klaar. De receptioniste geeft mij voor vandaag genoeg suggesties en ik trek erop uit met een kaart van de stad. Om onverklaarbare redenen werkt mijn simkaart hier niet en ben ik old-skool zonder mobiel internet in een vreemde stad.
Via het prachtige parlementsgebouw, waar helaas geen toegang mogelijk was en via het plein met het Fontein- en monument van Nikola Pašić loop je door een soort bazaar wat ongetwijfeld in de oude tijden een pareltje was. Iets verderop zijn nog wat lokale (mode) winkeltjes van startende ondernemers en loop via het Plein van de Republiek en de Kneza Mihaila, de hoofdstraat van winkelend Belgrado naar het Kalemegdan-park en het fort van Belgrado. Vanaf deze locatie heb je prachtig uitzicht over de stad, de rivier en de nieuwe stad en hier spendeer ik gerust enkele uren. Ondanks dat het begin februari is, trekt het klimaat zich daar niks van aan en is het ondertussen 19 graden boven nul en schijnt de zon vol in mijn gezicht. Als ik de poort uitloop en een bochtje maakt knipoogt daar een terras naar mij. Ik neem plaats en krijg een halve liter bier voorgeschoteld, de zon verdwijnt langzaam achter het fort.
Ik had als tip gekregen om ook bij het Joegoslavische Filmarchief te gaan kijken, daar is ook een filmmuseum maar de openingstijden die ik had genoteerd correspondeerden niet met de werkelijkheid. De deur, die ook niet echt heel makkelijk te vinden was, stond open, maar triggerde een beveiliger om van zijn zetel af te komen. Ondanks onze taalbarrière was het wel een kort amuserend gesprek, hij kon de belangstelling van een wilde toerist wel waarderen.
Door via het Studentski Park bij de faculteit en het nationaal theater kom (weer) in de bruisende buurt Stari Grad uit, waar de lange winkelstraat eigenlijk ook onder valt. Maar deze zijde is eigenlijk leuker en lokaler als je naar links afbuigt en traditionele barretjes en restaurants wilt waar ze ook